Trzeba się dzielić!

Jeżeli nasze dziecko, zapytane „czy chce się podzielić”, zdecydowanie odpowiada „tak” i bez presji, namawiania z naszej strony chętnie wymienia się zabawkami z innymi dziećmi to w porządku, nie ma potrzeby drążyć tematu. Jest równie w porządku wówczas, gdy malec bardzo niechętnie się dzieli.

Problem zaczyna się gdy rodzic nakłania dziecko aby się podzieliło wbrew swojej woli. Konsekwencją sytuacji, w której dziecko ulegnie presji ze strony rodzica mimo, że nie czuje wewnętrznej zgody na „oddanie” swojej własności komuś innemu, może być konflikt emocjonalny. Widzi, że sprawiło radość innym, ale jest mu przykro, ma żal i poczucie krzywdy, może też odczuwać złość, bo nie miało gotowości się podzielić. Postąpiło wbrew sobie, wbrew swoim uczuciom. Dziecko mogło poczuć się również „zdradzone przez rodzica”, który nie uszanował jego odmowy i „nie stanął po jego stronie”. Jeżeli, do tego wszystkiego, dołączymy jeszcze pochwałę oceniającą tj. „grzeczny chłopiec” czy „grzeczna dziewczynka” to bardzo prawdopodobne jest, że w przyszłości taka osoba będzie miała problem z asertywnością, może łatwo ulegać innym i rezygnować z zaspokajania własnych potrzeb oraz rzeczy dla niej ważnych.

Postawa rodzica, który namawia dziecko do dzielenia się wynika najczęściej z obawy, że jeśli dziecko „nie nauczy się” dzielić z innymi wyrośnie na samoluba i egoistę.

Nie chodzi o to aby zabraniać dziecku się dzielić, ale o to, żeby je pytać czy ma na to ochotę i jeśli nie ma, to szanować odmowę. Jeśli dziecko obserwuje rodziców, którzy potrafią się dzielić z innymi to zrozumie znaczenie i wartość „dawania i brania”. Ważne jest aby samo zdecydowało (bez poczucia winy i wstydu) z kim, na jakich zasadach i kiedy chce się dzielić. My - dorośli, podobnie jak dzieci, niechętnie dzielimy się rzeczami, które są dla nas ważne i tak samo, mamy prawo odmówić pożyczenia czegokolwiek.

Dowiedz się więcej nowoczesnego wychowania na moim blogu i na stronie Gabinetu Splendid Life.

#nowoczesnewychowanie #dzieciństwo